Wypadek

I

Słodki, beztroski uśmiech

Gdzieś znikł z twarzy

To co jeszcze tak nie dawno

Napędzało jego codzienną maszynę

Przestało mieć jakiegokolwiek kopa

Jego świt przykrył płaszcz mroku

Jedynie Pan zauważał piękno duszy

Zakochał się w niej, dostrzegł w niej

Małą cząstkę Siebie

I o świcie, w mroźny poranek

Poszła do niego a ciało zostało

II

Środek nocy, nie czujesz?

Na dworze blask latarni rozświetla biały padający śnieg

Do pokoju przez zamarznięte szyby dobiega szum wiatru

Każdy zapadł w bardzo głęboki, kamienny sen

Przyszedłem do Waszego pokoju

Widzę wszystko jest takie jak kiedyś tylko szare

Na komodzie telewizor, obok akwarium, ryby niespokojnie

Pływają na samym dnie, zegar na ścianie wskazówki zatrzymane

Odmierzają czas po wszystkim

W drugim pokoju jesteś Ty, niby śpisz a jednak czuwasz

Pogrążona w chorych myślach

III

O witaj bo witam Cię

Przyszedłeś więc domyślam się że mnie szanowałeś.

Poróżniło nas wiele spraw Ty pędziłeś jak burza miałeś wszystko

Ja cichy spokojny uczyłem się prawdziwego życia

Palisz światełko dla mnie, widzę smutek u Ciebie.

Zawsze udawałeś twardziela

A czasami myślałeś żebym się nie załamał

Może nawet próbowałeś poczuć się jak ja

IV

Po dłuższej chwili ujrzał jego oblicze

Nieskończenie piękne, dobre, sprawiedliwe

Gdy patrzyli wzajemnie na Siebie

Ze wzajemnego zachwytu oniemieli

Za to wszystko co spotkało go kiedyś

Pan dał mu jeszcze jedno życie

Idź i walcz o Swoje, osiągniesz jeszcze

Wiele dobrego