Rok 2012

Jaki był dla mnie 2012 rok. Hmm, uważam go za dobry rok. Ciekawy w wydarzenia i te wesołe i te mniej. Mój Kuba odszedł, po chorobie. Kurde, niby to był tylko chomik, lecz do dziś i nim myślę. Ciocia odeszła po ciężkiej chorobie. Rak, na tego dziada nie ma rady...

Ale już kończe pisać o smutnych rzeczach i mówię o tym co mi dało wiele radości. No przede wszystkim moje opowiadanie o IPON w gazecie „Charaktery”. Pamiętam do dziś uczucie po zakupie gazety, duma i radość z samego Siebie. Dla takich chwil człowiek żyję. Ten rok to cztery zloty, dwa w moim ukochanym Zakopanym. Mam głęboką nadzieję. Że pomimo afery, którą dwie „Damy”(damy? Chyba sam nie wiem co piszę) rozpętały, zagościmy nie raz u Harnaśki.

A tak to wszystko po staremu. A. muszę wspomnąć o Mojej koleżance, która jest tak samo, a może jeszcze bardziej zakręcona na punkcie metalu. Na chwilę obecną jest to znajomość wirtualna, ale planujemy się spotkać w świecie realnym.

Odejść

Odejść jest tak dziecinnie prosto
Wyjść nagle i zostawić wszystko
Zostawić po Sobie małą część
Głosu, zapachu, wspomnienie

Dla Kuby

Już przeszedłeś za tęczowy mostek

Tam nie ma bólu słońce oświetla zieloną polanę

Na której rośnie soczysta zieleń

Choć nie ma cię już ze mną, Mój mały diabełku

Będziesz zawsze w mojej pamięci, idź sam, ja jeszcze nie mogę

Mam tu coś do zrobienia ale czekaj na mnie

Na pewno kiedyś się tam spotkamy

Będziemy już zawsze razem

Miasto

Gdzieś daleko za ostatnim morzem

Jest małe miasto zapomniane przez Boga

A nawet promienie słońca tam nie docierają.

Mieszkańcy tego miasta martwi za życia

Strach, samotność, ból, lęk, niepokój

Idą za nimi w krok w krok

W mieście, gdzie nie ma miłości

Bóg nie chce patrzeć, na ludzi

Którzy nie potrzebują już go

Charaktery

Właśnie ukazał się kwietniowy numer Charakterów, a w nim Moje opowiadanie o IPON

Ja

Ja, mała plamka na mapie świata

Ja, spalony słońcem życia kłos żyta

Zbędny element układanki

który został narzucony od górnie